Gezondheidseducatie, traditioneel en correct, een van de hoekstenen van de preventieve tandheelkunde, heeft in de loop der jaren een aanzienlijke investering van tijd, energie, personeel en geld gekost. Er is echter sprake geweest van terechte kritiek, vanwege het ontbreken van een op feiten gebaseerde effectiviteit. Mondhygiëne is echter consequent erkend als het belangrijkste en onontkoombare onderdeel van de preventie van tandvleesonsteking en ook (zij het in mindere mate) van tandcariës. India is het op vijf na grootste land in zijn gebied, maar het is het op één na dichtstbevolkte land. De zich ontwikkelende economie, het gebrek aan gekwalificeerd personeel in de tandheelkundige sector op het platteland en het gebrek aan bewustzijn over mondhygiëne hebben ertoe bijgedragen dat het aantal gevallen van tandcariës de afgelopen decennia gestaag is toegenomen. Traditioneel werd gezondheid beschouwd als 'afwezigheid van ziekte' en de impliciete plicht van gezondheidswerkers was om de ziekte te behandelen. Er werd erkend dat voor de effectieve strategie tegen ziekte op de lange termijn, preventie de sleutel was.