Technologia biogazu zostäa wprowadzona w Kenii w po¿owie lat pi¿¿dziesi¿tych. Od tego czasu zaadoptowä j¿ tylko niewielki procent rolników w kraju. Ponadto stan funkcjonowania i trwäo¿¿ wybudowanych biogazowni pozostaj¿ nieznane. Poniewä potencjä tej technologii w zakresie dostarczania energii do gotowania i o¿wietlenia pozostaje niewykorzystany, ceny innych ¿róde¿ energii, takich jak nafta, nadal rosn¿, a drzewa s¿ nadal wycinane w celu pozyskania drewna opäowego i w¿gla drzewnego, a tym samym degradacji ¿rodowiska w wyniku wylesiania. Z drugiej strony drewno opäowe wytwarza dymne opary, które powoduj¿ zanieczyszczenie powietrza w pomieszczeniach, a gdy to si¿ dzieje, odchody zwierz¿ce pozostaj¿ niezagospodarowane. Ta ksi¿¿ka rzuca ¿wiat¿o na socjoekonomiczne i technologiczne ograniczenia zwi¿zane z przyj¿ciem i zrównowäonym rozwojem technologii biogazu w¿ród hodowców byd¿a mlecznego w dystryktach Nakuru w Kenii. Ksi¿¿ka powinna by¿ przydatna dla wszystkich interesariuszy technologii biogazu, w tym organizacji rz¿dowych i pozarz¿dowych, agentów zajmuj¿cych si¿ rozwojem technologii, rolników, a tak¿e instytucji badawczych i szkoleniowych.