Theoretische studie van TiO2 nanobuisjes en hun interacties met gassen
Interacties met CO en H2
Versandkostenfrei!
Versandfertig in 6-10 Tagen
36,99 €
inkl. MwSt.
PAYBACK Punkte
18 °P sammeln!
De theoretische studie van titaandioxide nanobuisjes maakte gebruik van een methodologie voor het creëren van nanobuismodellen uit de eenheidscellen van TiO2 kristallen (rutiel en anataas) in specifieke vlakken, in dit geval anataas in het (101) vlak en rutiel in het (110) vlak. De gegenereerde structuren werden onderworpen aan kwantummechanicaberekeningen met behulp van semi-iempirische methoden (PM7) en ab-initio DFT- en HF-methoden in de 6-31G en 6-311G bases. Er werden modellen gemaakt en het bleek dat de meest stabiele structuren die met de grootste diameters waren. Een vergelijking tuss...
De theoretische studie van titaandioxide nanobuisjes maakte gebruik van een methodologie voor het creëren van nanobuismodellen uit de eenheidscellen van TiO2 kristallen (rutiel en anataas) in specifieke vlakken, in dit geval anataas in het (101) vlak en rutiel in het (110) vlak. De gegenereerde structuren werden onderworpen aan kwantummechanicaberekeningen met behulp van semi-iempirische methoden (PM7) en ab-initio DFT- en HF-methoden in de 6-31G en 6-311G bases. Er werden modellen gemaakt en het bleek dat de meest stabiele structuren die met de grootste diameters waren. Een vergelijking tussen modellen met hetzelfde aantal atomen toonde aan dat anataas nanobuizen stabieler waren dan rutiel nanobuizen. Bij het evalueren van de kloof met behulp van semi-empirische en HF-methoden werden de anataas nanobuisjes als isolerend geclassificeerd vanwege de kloof tussen 6,00 eV en 10,00 eV, terwijl de DFT-waarden waarden tussen 2,00 eV en 2,50 eV lieten zien. De ontwikkelde methodologie toonde een hoog potentieel voor toepassing in de simulatie van TiO2 nanobuizen.
Andere Kunden interessierten sich für
