De naam van Harold Pinter (1930-2008) is bij een brede kring van Russische literaire critici bekend geworden dankzij de Nobelprijs voor de Literatuur, die hij in 2005 kreeg. Ondanks het feit dat er in de westerse literaire kritiek al meer dan 70 studies zijn gewijd aan de eigenaardigheden van Pinters stukken, zijn dergelijke werken in Rusland uiterst zeldzaam. Het boek van A. N. Talanova is een grondige analyse van de eigenaardigheden van Pinter's dramatische dialoog in de context van de dialogische perspectieven die de bijzonderheden van het moderne humanitaire denken bepaalden. Bijzondere aandacht wordt geschonken aan de linguïstische en culturologische eigenaardigheden van Pinter's werken, alsmede aan het probleem van hun vertaling in het Russisch. Daarnaast wordt, voor het eerst in de Russische literatuurwetenschap, een poging gedaan om de beschikbare informatie over hoe G. Pinter de belangrijkste functies van de dramatische dialoog transformeert te structureren