35,99 €
inkl. MwSt.
Versandkostenfrei*
Versandfertig in 1-2 Wochen
  • Broschiertes Buch

Sommige Mäori blijven de oude traditie van vissen en planten toepassen volgens de maramataka - de maankalender van Mäori - de 29-31 nachten van de maandelijkse cyclus van de maan. Deze traditionele ecologische kennis (TEK) wordt bewaard in schriftelijke kaarten van de maramataka die voor het eerst werden geïnnoveerd tegen het midden van de 19e eeuw en sindsdien verder zijn ontwikkeld. Deze kaarten geven een naam voor elke nacht van de maancyclus van de maan en hun invloed op de visserij- en plantactiviteiten. Sommige vroege grafieken bevatten ook sterbewegingen en seizoenspatronen. Aangezien…mehr

Produktbeschreibung
Sommige Mäori blijven de oude traditie van vissen en planten toepassen volgens de maramataka - de maankalender van Mäori - de 29-31 nachten van de maandelijkse cyclus van de maan. Deze traditionele ecologische kennis (TEK) wordt bewaard in schriftelijke kaarten van de maramataka die voor het eerst werden geïnnoveerd tegen het midden van de 19e eeuw en sindsdien verder zijn ontwikkeld. Deze kaarten geven een naam voor elke nacht van de maancyclus van de maan en hun invloed op de visserij- en plantactiviteiten. Sommige vroege grafieken bevatten ook sterbewegingen en seizoenspatronen. Aangezien er beperkte literatuur over dit onderwerp is, verkent dit onderzoek wat 19e-eeuwse originele Mäori-geschriften zeggen over de TEK van de maramataka om te bepalen of er een basis is voor verder onderzoek. Het onderzoek toont aan dat de maramataka gecodeerde ecologische kennis is en dat de TEK van de maramataka is geïntegreerd in een bredere matrix van ecologische kenniscontexten. Maramataka-grafieken en vroege Mäori-geschriften bieden hedendaagse richtlijnen voor verdere studie, toepassing en innovatie van de TEK van de maramataka.
Hinweis: Dieser Artikel kann nur an eine deutsche Lieferadresse ausgeliefert werden.
Autorenporträt
Joan Ropiha recibió su título de Maestría en Estudios Ambientales en el Instituto de Geografía, Facultad de Ciencias de la Tierra, Universidad Victoria de Wellington en octubre de 2000.