Trzecia i czwarta ksi¿ga Królów jest esejem historii Izraela, od ¿mierci króla Dawida do upadku Jerozolimy i zniszczenia ¿wi¿tyni Salomona przez Babilo¿czyków. Czas narracji obejmuje oko¿o 400 lat, w przybli¿eniu od 975 do 586 r. p.n.e. Samaria, stolica Królestwa Izraela, upad¿a w 722 r., Jerozolima, stolica Królestwa Judei, - w 586 r. p.n.e. Mniej wi¿cej ten sam okres historyczny jest wymieniony w ksi¿gach Paralypomenon. Tekst zostä opracowany przez ksi¿¿y w VI wieku p.n.e. na podstawie kronik królewskich i tradycji proroczych. W zgromadzeniach hebrajskich ksi¿¿ki Samuela tworzy¿y jedn¿ cäo¿¿. W Septuagint zostäy one podzielone na cztery ksi¿¿ki i nazwane Ksi¿g¿ Królów. W Wulgacie, 2 z nich nosz¿ imi¿ Samuela, s¿dziego-bohatera, a 2 pozostäe to ksi¿gi Królów. W XVI wieku podziä ten zostä równie¿ zapo¿yczony z Biblii hebrajskiej. Ksi¿¿ki powstäy na podstawie ró¿nych ¿róde¿, ich wspó¿czesna forma uksztätowäa si¿ przed niewol¿ babilo¿sk¿ lub w czasie niewoli.