Met behulp van een longitudinale, kritische etnografische benadering onderzocht dit boek hoe een veranderingsproces in een groot Australisch ziekenhuis over een periode van vijf jaar werd gemanaged. Het was bedoeld om uit te leggen hoe machtsdynamieken die in het gezondheidssysteem opereren actief systemische inertie genereren waardoor organisatorische verandering moeilijk en complex wordt. Het boek stelt de effectiviteit van de opkomst van de nieuwe publieke managementagenda en het klinisch management als gevaloriseerde praktijk onder clinici in vraag. De belangrijkste bijdragen van dit boek zijn bevindingen die laten zien hoe nieuw publiek management infiltreerde in politieke, professionele en bureaucratische machtsvelden die de bestaande machtsstructuren versterken die ten grondslag liggen aan een dominant discours, dat wordt gereproduceerd door middel van systemische inertie. De bevindingen suggereren dat de huidige top-down benadering van de planning moet worden omgedraaid als men een meer geïntegreerd Australisch gezondheidssysteem tot stand wil brengen. Om de gedempte stemmen van de patiënten en de bredere gemeenschap te horen en op te treden is het noodzakelijk om de macht van dominante groepen zoals clinici en klinische managers te ontmaskeren en te verstoren.