Wiele krajów na cäym ¿wiecie, z wyj¿tkiem Afryki, ustanowi¿o krajowe ekoetykiety od lat 90-tych. Przypadkowo, wi¿kszo¿¿ z tych krajów cieszy si¿ znacznym rozwojem gospodarczym. Ustanowienie krajowego oznakowania ekologicznego wymaga zaangäowania ró¿nych zainteresowanych stron, takich jak rz¿d, konsumenci, producenci, ¿rodowiska akademickie i spo¿ecze¿stwo obywatelskie. Wiarygodno¿¿ oznakowania ekologicznego uzyskuje si¿ poprzez ustanowienie surowych, lecz osi¿galnych norm, które s¿ certyfikowane przez niezale¿n¿ jednostk¿. Ocena atrybutów ¿rodowiskowych kategorii produktu/us¿ugi musi by¿ oparta na ocenie cyklu ¿ycia lub jej cz¿¿ci, aby zapewni¿ obiektywno¿¿. Namibia musi zatem powänie rozwäy¿ przyj¿cie krajowego oznakowania ekologicznego, aby u¿atwi¿ sobie dost¿p do rynków eksportowych oraz stä si¿ i pozostä konkurencyjn¿. Proponuje si¿ utworzenie krajowego zarz¿du/rady ds. oznakowania ekologicznego sk¿adaj¿cego si¿ z szerokiego grona zainteresowanych stron w celu kierowania t¿ inicjatyw¿. Ministerstwo Handlu i Przemys¿u oraz Ministerstwo ¿rodowiska i Turystyki musz¿ odgrywä aktywn¿ rol¿ w zapewnianiu administracyjnego, finansowego i moralnego wsparcia dla tej inicjatywy.