De endosymbiotische archaea reguleert de menselijke functies en het type soort en is afhankelijk van de colonische archaea waarvan de dichtheid wordt bepaald door de vezelopname. De koloniale archeologische populatiedichtheid is afhankelijk van de inname van voedingsvezels. Populaties met een lage vezelopname hebben een lagere dichtheid van de koloniale archeologische microflora en endosymbiotische archaea. Endosymbiotische archaea draagt bij aan de neanderthalisatie van de soort. Populaties die een hoog verzadigd vet- en eiwitdieet consumeren met een lage vezelopname hebben de neiging om een verhoogde endosymbiotische archeologische groei te krijgen en zijn geneutraliseerd. Populaties met een hoge vezelinname tot 80 g/dag hebben de neiging om de archeologische dichtheid in de dikke darm te verminderen en de archeologische endosymbiose te verminderen, wat bijdraagt aan de homo sapienisatie van de populatie. Zo regelt de vezelopname de endosymbiotische archeologische dichtheid en het type van de menselijke soort. Een tekort aan voedingsvezels kan dus leiden tot beschavingsziekten en nieuwe infecties.