Dit boeiende en tot nadenken stemmende boek suggereert dat entertainment een effectief instrument zou kunnen worden voor het monitoren en voorspellen van strategische verschuivingen in het beleid en de samenleving. Door een baanbrekende methodologie toe te passen, vertelt het het verhaal van Iraanse speelfilms over de jaren 1953-78 als een indicator van veranderingen in de samenleving toen het afgleed naar de Islamitische Revolutie, een mega-evenement dat de deskundigengemeenschap schokte. De twee delen van het boek spreken beide hersenhelften van de lezer aan, omdat het op overtuigende wijze aantoont dat de filmische thema's anticipeerden op de wendingen die tot de Revolutie leidden en deze weerspiegelden. Het toont ook de zorgen en zorgen van enkele vooraanstaande regisseurs uit de op handen zijnde omwenteling. Bij het lezen van dit boek kan men niet anders dan nadenken over de verontrustende en overweldigende kracht van de intuïtie en het inzicht van een generatie Iraanse filmmakers. Ook leert men een periode te waarderen die als basis diende voor de opkomst van de New Iranian Cinema van de jaren negentig.