De status van vrouwen in de Nepalese samenleving wordt steeds lager. De samenleving ziet hoeveel geld ze verdienen in termen van het geld dat ze verdienen, huishoudelijke taken en de betrokkenheid van vrouwen bij verschillende activiteiten onopgemerkt blijven. Het lijkt erop dat dezelfde psychologische mentaliteit ook bij het lesgeven aanhoudt. Vrouwelijke leraren zijn dus verlegen; zich vervreemd voelen en hun intuïtie is kaal aangetast. Vanwege al deze factoren hebben vrouwelijke leraren op scholen in Nepal te maken met ongemakken bij het lesgeven. Hoewel veel empowermentkwesties keer op keer in Nepal zijn geïntroduceerd, is het lijden van vrouwelijke leraren niet verminderd, maar blijft het langdurig. Discriminatie lijkt in verkapte vorm. Vrouwelijke leraren op scholen in Nepal zijn als katten die op het hete tinnen dak zitten.