Dwe mirowye wojny, pod#em diktatury i totalitarizma, Holokost, Hirosima i holodnaq wojna okazali glubokoe wliqnie na ponqtie identichnosti wo wtoroj polowine dwadcatogo weka. V ätoj knige trilogiq Agoty Kristowa i "Korrekciq" Tomasa Bernharda wzqty w kachestwe paradigmaticheskih primerow dlq issledowaniq literaturnyh reprezentacij fizicheskogo i äkzistencial'nogo smescheniq. Bolee wnimatel'nyj wzglqd na biografii ätih dwuh awtorow proliwaet swet na ih razlichnye perezhiwaniq kak smeschennyh suschestw. Ih geroi, zaterqnnye w wymyshlennom mire, w kotorom ne soblüdaütsq prostranstwenno-wremennye orientiry, takzhe pishut, chtoby wnow' zaqwit' o sebe. Odnako qzyk raskrywaet swoü nesposobnost' zapechatlet' kakuü-libo istinnuü wersiü sebq. Obe raboty ob#edinqüt awtobiografiü i wymysel, chtoby brosit' wyzow ponqtiü istiny. Jetot analiz dolzhen byt' osobenno polezen uchenym, stremqschimsq issledowat' swqz' mezhdu ätimi dwumq awtorami, kotoraq do sih por w znachitel'noj stepeni ignorirowalas' uchenymi, ili woobsche wsem, kto interesuetsq temoj izgnaniq i ee literaturnym predstawleniem.