Wielkanoc jest jednym z g¿ównych ¿wi¿t religii ¿ydowskiej i chrze¿cijäskiej. Koncepcja Wielkanocy zmieniäa si¿ jednak nieustannie w historii, w zale¿no¿ci od pewnych wydarze¿. W III-2II tysi¿cleciu p.n.e. Wielkanoc by¿a wiosennym ¿wi¿tem staro¿ytnych ¿ydowskich plemion koczowniczych zajmuj¿cych si¿ hodowl¿ byd¿a, a samo s¿owo "pesach" oznaczäo ofiar¿ przeb¿agaln¿ (od pierworodnego byd¿a z wiosennego wycielenia). Wraz z podbojem Kanaanu w Palestynie przez Staro¿ytnych ¿ydów w XIV-XIII w. p.n.e. i ich przej¿ciem do osiad¿ego rolnictwa, ¿wi¿to Wielkanocne po¿¿czono ze ¿wi¿tem pocz¿tku ¿niw - "mazzotem". W VII wieku p.n.e. ustanowienie Paschy zostäo przypisane bogu Jahwe (faktycznie ¿ydowskim kap¿anom) i przypisane do czasu exodusu ¿ydów z Egiptu. Po ostatecznej kl¿sce królestwa ¿ydowskiego przez Rzym (1 wiek p.n.e.), Pascha w judaizmie nabräa nowych cech zwi¿zanych z wiar¿ w przyj¿cie "zbawiciela" - Mesjasza. Chrze¿cijäskie ¿wi¿to Wielkanocy, ustanowione przez nauk¿ Ko¿cio¿a na pami¿tk¿ "zmartwychwstania" zäo¿yciela chrze¿cijästwa Jezusa Chrystusa, zostäo zapo¿yczone z religii ¿ydowskiej.