W Kamerunie programy walki z ubóstwem niewspó¿miernie faworyzuj¿ obszary wiejskie i pó¿miejskie, ignoruj¿c wiejsko-miejskie Interplay. Nawet je¿li znaczna cz¿¿¿ ludno¿ci przenosi si¿ do miast i mieszka w nich, a migracja w kierunku miejskim trwa nadal, cz¿sto s¿ one nadal "obecne" na obszarach wiejskich. Kamerun nale¿y do grupy krajów afrykäskich, w których wi¿kszo¿¿ ludno¿ci ¿yje poni¿ej granicy ubóstwa. Bior¿c pod uwag¿ ¿wiatowe trudno¿ci ekonomiczne w po¿¿czeniu z problemami spo¿eczno-kulturowymi i politycznymi Kamerunu, wielu Kameru¿czyków nie tylko nie stä na zaspokojenie swoich podstawowych potrzeb ¿yciowych, ale tak¿e ma trudno¿ci z przekroczeniem granicy ubóstwa. Pomimo wdräania kameru¿skiej polityki le¿nej przeciwko eksploatacji lasów i licznych alternatywnych dziää generuj¿cych dochody, wprowadzonych i zach¿canych przez rz¿d i organizacje pozarz¿dowe do ochrony lasów, bardzo niewiele uwagi po¿wi¿cono procesowi dzielenia si¿ korzy¿ciami dla spo¿eczno¿ci lokalnych w celu zapewnienia skutecznego uczestnictwa.