Zarz¿dzanie zasobami naturalnymi (NRM) w Afryce Subsaharyjskiej cz¿sto näladuje zachodnie modele, pomijaj¿c wk¿ad rdzennych kultur i instytucji. Obecnie wykorzystanie i kontrola NRM przez tradycyjne instytucje okazuj¿ si¿ mniej skuteczne, poniewä ich w¿adza i autorytet s¿ przyw¿aszczane przez formalne instytucje, które degraduj¿ je jako zwyk¿ych sträników ich tradycji i zwyczajów. Skutkuje to konfliktem ról mi¿dzy tradycyjnymi instytucjami a strukturami pästwowymi. W tej ksi¿¿ce argumentuje si¿, ¿e rz¿dowi centralnemu cz¿sto nie udaje si¿ skutecznie zarz¿dzä zasobami naturalnymi, poniewä zasady ustanowione przez rz¿dy s¿ cz¿sto sprzeczne z potrzebami i prawami mieszkäców. W pó¿nocnej Ghanie podj¿to starania spo¿ecze¿stwa obywatelskiego, aby u¿atwi¿ spo¿eczno¿ciom korzystanie z tradycyjnych struktur, systemów i instytucji w zarz¿dzaniu ich zasobami naturalnymi, co przynios¿o pewien sukces. W tej ksi¿¿ce stwierdza si¿, ¿e os¿abianie tradycyjnych instytucji poprzez nieintegrowanie ich z instytucjami formalnymi prowadzi do niezrównowäonego zarz¿dzania NRM. Ksi¿¿ka jest odpowiednia dla decydentów, specjalistów, naukowców, praktyków i studentów.