Pszenica (Triticum aestivum), b¿d¿ca wän¿ ro¿lin¿ zbo¿ow¿, ¿ywi ludzk¿ populacj¿ na cäym ¿wiecie. Ni¿sza ró¿norodno¿¿ genetyczna pszenicy spowodowäa jej podatno¿¿ na liczne ograniczenia biotyczne i abiotyczne wp¿ywaj¿ce znacz¿co na wielko¿¿ plonu. Aby poprawi¿ jej wydajno¿¿, konieczna jest poprawa genetyczna. W celu poprawienia jej bazy genetycznej zbadano i uznano za warto¿ciowe, aby osi¿gn¿¿ pilny cel. Amphiploidy i syntetyczne heksaploidy produkowane poprzez skrzy¿owanie pszenicy Durum (2n=4x=28; AABB) i diploidów z genomem odpowiednio A i D, zostäy uznane za sposób na wykorzystanie dzikiego potencjäu genetycznego u jej przodków. Syntetyki te nios¿ ze sob¿ now¿ ró¿norodno¿¿ alleli dla kluczowych stresu biotycznego, takich jak choroby grzybowe i wirusowe. Dodatkowo, abiotyczne stresy, takie jak tolerancja na zasolenie i susz¿, s¿ dodatkowymi atrybutami. W niniejszej pracy przedstawiono eksperymenty, które skupiaj¿ si¿ na rozpoznaniu ró¿nych cech potencjalnych w syntetycznych heksaploidach w celu zwi¿kszenia wysi¿ków na rzecz poprawy jako¿ci pszenicy na cäym ¿wiecie.