Praca ta bada zachowanie si¿ stali zbrojeniowej (RC) osadzonej w mieszankach betonowych ró¿nych typów poprzez zastosowanie zarówno zwyk¿ego cementu portlandzkiego (typ I) i siarczanowo-odpornego cementu portlandzkiego (typ V), jak i mieszanek z popio¿em lotnym (PFA) lub ¿u¿lem (GGBS). Próbki RC zostäy poddane dziäaniu roztworów chlorków i/lub siarczanów w stanie mokrym i suchym. Teoria przewiduje, ¿e w takich warunkach potencjäy elektrod stali mog¿ ucierpie¿ z powodu tworzenia si¿ regionów anodowych i katodowych, które zale¿¿ od rodzaju cementu i lokalnego ¿rodowiska, wi¿c mo¿e wyst¿pi¿ miejscowa korozja. Ostateczne wyniki w tej ksi¿¿ce stwierdzaj¿, ¿e zastosowanie dwóch typów betonu w tej samej strukturze doprowadzi do preferencyjnego tworzenia si¿ miejsc anody i katody. Co wi¿cej, ma to wp¿yw na trwäo¿¿ rzeczywistych konstrukcji, podczas gdy stal, poprzez projektowanie lub napraw¿, jest osadzona w wi¿cej ni¿ jednym typie mieszanki betonowej. Co wi¿cej, wyniki pokazäy, ¿e zielony beton - zawieraj¿cy 30% Pozzolanu lub 70% Slag - ma najlepsz¿ ogóln¿ jako¿¿, trwäo¿¿ i lepsze parametry ni¿ cementobeton portlandzki. Ta ksi¿¿ka pomo¿e profesjonalistom w zakresie kontroli korozji, zielonego budownictwa i zrównowäonego rozwoju.