Aldus komen - soms hoofdbrekende - thema's aan bod: Wat is 'op tijd' vertellen? Hoe gaat een arts om met een terminale patiënt die hoop houdt? Kunnen alle betrokken behandelaars alle relevante gegevens kennen? Is palliatieve sedatie in sommige gevallen geen sluitroute voor euthanasie? waar ligt de grens tussen goed behandelen en te lang doorbehandelen?
Maar ook het contact met de familie komt aan de orde. Evenals de wenselijke zorg om de zorgverlener zelf, die immers per definitie vaak moet omgaan met het lijden van patiënten en hun omgeving.
“Er is volop discussie gaande over de vraag of mensen die ‘klaar’ zijn met leven geholpen zouden kunnen worden binnen de euthanasiewet. De uitkomst van die discussie kan de grenzen verschuiven, mede afhankelijk van wat de beroepsgroep van artsen tot haar taak en domein rekent.”