„Nieparzyści” to hołd oddany ofiarom Holocaustu oraz liryczny apel o pokój na świecie.
Poezja pytań o istotę życia i śmierci, o źródło zła. Eliza Segiet bada to, co w ludziach najlepsze, przygląda się uczuciom, które mają ogromną siłę. Dostrzega potrzebę bliskości, nadzieję i miłość potrafiące zdziałać cuda. Jako wnikliwa obserwatorka poetka dociera także do wnętrza kata i odkrywa wszelkie skazy na jego duszy, choć nie potrafi dociec ich przyczyn.
Utwory są przejmującym poetyckim studium życia i śmierci w nieludzkich warunkach. Za pomocą liryki poszukuje odpowiedzi na odwieczne pytania o naturę zła, istotę egzystencji, sens umierania. Pisze o cienkiej granicy między katem a ofiarą. O nieludzkim bestialstwie oraz sile woli przetrwania. Poświęca uwagę Naznaczonym – Żydom, którzy podczas II wojny światowej toczyli nieustanną walkę o kolejny dzień życia.
Poezja pytań o istotę życia i śmierci, o źródło zła. Eliza Segiet bada to, co w ludziach najlepsze, przygląda się uczuciom, które mają ogromną siłę. Dostrzega potrzebę bliskości, nadzieję i miłość potrafiące zdziałać cuda. Jako wnikliwa obserwatorka poetka dociera także do wnętrza kata i odkrywa wszelkie skazy na jego duszy, choć nie potrafi dociec ich przyczyn.
Utwory są przejmującym poetyckim studium życia i śmierci w nieludzkich warunkach. Za pomocą liryki poszukuje odpowiedzi na odwieczne pytania o naturę zła, istotę egzystencji, sens umierania. Pisze o cienkiej granicy między katem a ofiarą. O nieludzkim bestialstwie oraz sile woli przetrwania. Poświęca uwagę Naznaczonym – Żydom, którzy podczas II wojny światowej toczyli nieustanną walkę o kolejny dzień życia.