Nicht lieferbar
Bir ögleüstü kafedeydim. Yine meltem esiyordu. Yine deniz kokusu gelmisti sahilden. Gözlerimi kapamis, hülyalara dalmistim. Bir deniz canlanmisti zihnimde. Ve o derin mavi gözleri gelmisti aklima. Bugünüm ve gelecegim onunlaydi, biliyordum. Ve anladim ki gecmisimde de sadece o vardi artik. Tüm gecmisimi unutmustum, unutulmayacak bir tek o kalmisti. Gözlerimi actigimda gün aksam olmustu. Martilar kaplamisti gökyüzünü. Her biri birer özgürlük savascisiydi. Denize oldugu kadar özgürlüge de sevdaliydilar. Gökyüzünde degil de, kalbimin maviliklerinde ucusuyorlardi sanki. Günes kaybolurken ufukta, bir fotograf karesindeki resmimdi, denizlerin asi cocugu, sahil sehirlerinin süsüydü, bazen günes, bazen maviydi martilar. Her bir tüyünde ayri bir telas vardi; alkisa benziyordu kanat sesleri. Martilarla bir tutardim kendimi. Lakin kanadim yoktu, olsaydi da kopup gidemezdim martilar gibi. Marti, tüy, telas, mavi, günes, her sey onu hatirlatirdi bana. Ve baglardi beni onun oldugu yere. Bir marti sevdasiydi benimki, marti denize tutkun, deniz martidan bihaber.