Fizik ve matematik biliminden yararlanarak evreni anlama ve anlamland_rma çabas_n_ sürdüren Galileo'nun astronomiye yönelisindeki amac_n_ yeni kesiflerinde buluruz. Var olan bilginin nesnesinin tüketilmesinden çok her zaman yeni bir bilgi üretimini saglayan sey, Galileo'nun deneyden çok idealizasyon yöntemini kullanmas_nda yatar. Bu da matematigin yöntem olarak kullan_lmas_n_ saglayacakt_r. Amaç baskalar_n_ ikna etmeye yarayan deneye basvurmaktan çok, olup biteni gözlemeye ve olusun içindeki denklemi veren matematige dayanmak ve dogadaki matematik bag_nt_lar_ elde etmektir. Yani Galileo, kurgulam_s deneylerden elde edilen niceliksel ölçümler ve olgusal iliskilerin geometrik nitelikleri üzerinde durur. Dedüktif dogrulama yöntemi olarak bilinen bu durum Klasik Platonculuga geri dönüs olarak yorumlan_r. Galileo'nun teleskopla göksel cisimlere iliskin elde ettigi bilgiler "yer merkezli" evren anlay_s_n_n y_k_l_s_ olarak yorumlan_r. Bu durum ayn_ zamanda skolastik düsünceye en önemli kars_ koyus olarak kabul görmüstür.