Sürgün yemis saatler sevgili; Ne akrebin takati var ilerlemeye, Ne de yelkovanin bir arzusu, akrebi takip etmeye... Yakamozlar ay isiginda ölümle pencelesirken sevgili; Ne denizdir sahile kavusmaya meyilli, Ne de kumsaldir, denize silkelenmeye gayretli... Can cekiliyor, köprücük kemiginde takili durur sevgili; Ne ruhtur, bedenden vazgecmeye güc yetire, Ne de Azraildir, vakti gelene az daha mühlet vere... Ondan midir sevgili Durmus saatlerde hüzün sakli, Ve her kumsalin bir hikayesi, Her sekaratin bir terlemesi var...